Datum: 14 mei 2022

GPS-track: Link naar GPS-track

Kaart: Link naar kaart voor OpenCPN

Praktische diepte: 0 cm bij NAP (eigenlijk zelfs 20 cm bij NAP, maar dan wordt de geul wel erg smal)

Op het twee-uursbericht van de verkeerspost Schiermonnikoog werden slechts drie woorden gebruikt voor Noordpolderzijl:
Betonning Noordpolderzijl onbetrouwbaar.
Als Wilde Wadvaarder voel je dan meteen de uitdaging! Kaartmateriaal wordt verzameld, getij wordt nageplozen in QuickTide en een plan wordt gesmeed.
Op de site Satellietdataportaal vind ik de laatste satellietfoto’s waarbij de laatste van 23 april jongstleden is, en dat is ook nog eens een heel heldere foto, genomen bij laag water. Als we er de tonnen van Nautin er overheen leggen zien we dat de oude geul compleet verdwenen is! Gelukkig is er een nieuwe ontstaan, veel rechter, en vlak langs een rijswerk, dat fungeert als stroomgeleidingsdam.
Hierdoor is die geul niet alleen recht, maar ook nog eens breed en diep.

Het plan wordt om het weekend van 14 mei Noordpolderzijl te gaan bezoeken, het tij is wel wat vroeg op zaterdag: HW Noordpolderzijl om 10:27, de wind voor zaterdag: NW3. Als we al om zeven uur ’s ochtends direct door de sluis kunnen, dan is het nog steeds krap, liever komen we met opkomend water aan. We gaan daarom al op vrijdagavond tegen een uur of zes de sluis door en varen met een ZW 4, af en toe 5 richting het Pieterburenwad om daar te overnachten.

De verwachting is dat de wind tegen middernacht afneemt tot 3 Bft of minder, zodat we, een klein beetje in de luwte van de Groninger kust kunnen droogvallen.
Gelukkig, dat is ook zo, rond half twee horen we het roer een paar keer tikken, en daarna is het weer heel rustig.
Zaterdagochtend toch nog bijtijds op, net na zevenen, en als we om acht uur oostwaarts varen hebben we de stroom op de Zuidoostlauwers mee. Tegen negen uur duiken we het geultje naar Noordpolderzijl in, toch wel wat gespannen, klopt het allemaal een beetje? Maar ja hoor, ’t klopt. Eerst de bocht, dan bijna bovenop/vlak voor het rijswerk naar het zuiden, en op gepaste afstand (vijf tot tien meter) van het remmingswerk naar het zuidoosten. ’t Is wel opletten, want hier en daar drijft een ‘losse’ paal die met nog wat ijzerdraad verbonden zit met het rijshoutdammetje. Soms tot halverwege de geul. Hopelijk wordt dat nog even opgeruimd.
Aan het eind van het dammetje met een kleine slinger naar de oude geul, en dan verder de pannenlatten van de ploegboot volgen. Dat zijn de latten die de baggeraar gebruikt om de geul te markeren en waar te ploegen. Richting het oosten staan ook nog een heleboel latten die de oude geul aangeven, maar die geul is na de laatste paar winterstormen helemaal verzand, en onbruikbaar geworden, wat op de satellietfoto ook erg goed te zien is. Daar hoef je dus niet langs. We gaan er van uit dat de foto accurater is dan de betonning, en hier en daar passeren we die dan ook zeer dicht, om zo het midden van de geul te houden, 31 en 33, en 47 en 49 passeren we zo heel dicht, 51 besluiten we zelfs maar om aan de verkeerde kant te passeren. Het is wel zaak daar zoveel mogelijk aan de westkant te blijven, aan het begin van de kwelder zit namelijk ook een rijswerk tot vlakbij de geul aan de oostkant!
Het laatste stukje is zoals te verwachten, ondiep, maar nergens komen we lastige drempels tegen, ook niet in de haven, al ligt daar nog wel erg veel slib aan de kant. (Van de baggeraar hoor ik dat door de droogte het gemaal weinig heeft gedraaid, en dan kunnen ze het slib niet loswoelen en weg laten stromen).

En daarna is het genieten van het uitzicht! En een lunch in het Zielhoes!

’t Was nog wel druk met bezoekers die in ons geïnteresseerd waren, er werden blijkbaar nog geen passanten verwacht. Eerst kwam Geurt Busser (Waddenschilder) twee keer langs, eerste vraag: hoe diep steken jullie? Kijk daaraan herken je de echte wadvaarder! Daarna Jan Schoonveld (laatste sluiswachter van Noordpolderzijl) die daar ook al benieuwd naar was.

Omdat we pas tegen hoog water weer uit Noordpolderzijl kunnen vertrekken, en er op zondagochtend vrij weinig wind wordt verwacht, wordt het vrij krap om dan ook in een keer het wantij van het Lutjewad te halen, en ja, maardagmorgen wordt ik toch wel weer op mijn werk verwacht. Dus na het avondeten en de thee, varen we tegen half negen ’s avonds weer de haven uit. Ook nu geen drempels tegengekomen, en dezelfde route terug. Oh ja, ton nummer 27 was bijna geheel gezonken, dus let op daar! Bij de doorsteek van oude geul naar nieuwe geul nu iets meer de buitenbocht die nog iets dieper is, en van rijsdam naar bocht aan het eind idem dito. Die foto’s kloppen toch wel erg goed, hierbij het track dat we voeren, en wat detailfoto’s:

Daarna zeilen we bij bijna volle maan de ondergaande zon tegemoet naar het Pieterburenwad, en vallen daar, op hetzelfde plekje weer droog deze nacht. Vanwege de noordoosten wind nu iets minder beschut, de we liggen nog wel eventjes, maar niet al te lang te een beetje te stuiteren.

Zondagochtend na het ontbijt, met een bij het Zielhoes gebietst eitje er bij, gaan we weer ankerop en zeilen we terug naar de Robbengatsluis, waar we tegen twaalf uur aankomen. Door onervaren personeel duurt het schutten helaas wat langer, dus liggen we pas tegen half twee weer in onze box in het Noordergat.